Dinle Küçük Adam

''- Adınız Güler, değil mi? - Ben daha sizinkini bilmiyorum. -Öğreneceksiniz. Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olmuyor. (sustu, bir sigara yaktı.) Bakın şimdi adımdan daha önemli bir şey biliyorsunuz: sigara içtiğimi. İşte bir başkası: bütün bu sizler, izler, uzlardan sıkılırım ben. Yapmacık, fazlalık gibi gelirler bana. İkinci konuşmamda sen diyemeyeceğim biriyle bir daha konuşmam. Ne dersin (iz)? - galiba sizi anlıyorum. -yanılıyorsun. Siz anlanamaz, sen anlanır. Bazı kitaplarda 'sizi seviyorum'u okuyunca gülerim. Sanki siz sevilirmiş! Sen sevilir, değil mi?'' Kalabalığın arasında kendi nefesini duymaya çalışan, sorgulayan, sürekli arayış içinde olan onca insandan biri. 'Benim yazarlığımdan daha önemlisi günlük yaşamımdır.' der ve herkesin bir tutamağı olması gerektiğini söyler Aylak Adam. İsmini soranlara C. der. Annesini bir yaşında kaybetmiştir. Teyzesi Ze

Belki bir gün okunurum umuduyla yazdığımdan değil ama belki bir gün… Önce biraz kendimi anlatmak istiyorum. Anladığımdan ya da anlatılanlara çok inandığımdan değil. Taksonomik adıyla homo cinsi içinde yaşayan insanlardan biriyim aslında sadece. Düşünüp sorgulayan  değerlendiren her insan gibi ben de akan bir suya kapılıp farkında olmadan her yeni günde hatta her yeni saatte bir şeyler öğrenme çabasındayım. Yazmaya yıllar önce başladım. W alkmanli yıllardı, babamın kasetlerini alır, dinlerdim. Hep aynı adam söylerdi. Bizim evin iklimi hep ılımandı. Bu havalar sizi hayata zoraki tutturur gibidir. İşte  bu yazılan çizilen her şey hayata tutunma çabası içinde başladı. Belli arayışlar içine girdiğiniz anda aslında ne kadar tamamlanmamış olduğunuzun farkına varıyorsunuz. Tamamlanabilmek adına. Zaman zaman tahammülden ve tahammülsüzlükten bahsettim. Dünyayı omzunda taşıyan kadınlara baktım. Dünyanın varoluşunu anlamlandırmak için çabalayan adamlara. Bir yerden diğerine giderken düşünen tüm